De laatste wedstrijd van het eerste seizoen was vandaag gepland. 24 september 2011 en het ging gebeuren In Zoetermeer. Alweer een wedstrijd rondom een skihal. Ondanks dat de grote vakantie al een tijdlang voorbij was en ik wat minder kon trainen, ben ik wel zwaarder gaan trainen en dit voelde goed. De vorm groeide dus nog steeds en ik hoopte in de top 10 mee te kunnen gaan doen tijdens de funklasse.
Om half 4 konden we starten. Jammer genoeg hebben we niet warm kunnen rijden op het parcours, het was een vrij technisch parcours met vele korte klimmen en technische afdalingen. Door het late inschrijven stonden we vrij achteraan, plaats 66 en 67. Door eerder verreden wedstrijden wist ik al dat je bij de eerste bocht aan de buitenkant moet zitten, dus bij het opstellen hield ik hier al rekening mee.
Bij het startschot op volle vaart weg. Ik verbaasde me een beetje over het tempo, toch gelijk al vrij hoog. In de eerste bocht inderdaad al gelijk 40 rijders in kunnen halen en ik zat net in de top 20. Bij de eerste klim vielen gelijk de eerste gaten al. Het was dus zaak om iedereen zo snel mogelijk in te halen om bij de kop van het veld te kunnen blijven zitten.
Dit bleek aardig te lukken tot de eerste technische afdaling. Ik ging over het stuur heen en viel zacht. Ik kon snel weer opstappen en doorgaan met de inhaalrace. Toen vloog ik voor de tweede keer over het stuur. Dit keer was het los zand. Het eerste rondje liep totaal niet, ik moest me in laten halen door 4 rijders. Achter elke bocht kwam een klim die ik niet aan zag komen en daardoor net te laat schakelde. Parcourskennis is soms ook wel handig dus.
Het ritme was weg en ik besloot op trainingstempo de wedstrijd uit te rijden. Ik kwam achter een rijder te zitten die hiervoor een mooi tempo reed. Ook reed hij een mooie lijn en dit zorgde ervoor dat ik overal mooi doorheen kwam. Het vertrouwen kwam terug en de benen voelde ik nog totaal niet. Ik besloot dus om er nog een klap op te geven.
De gaten die ontstaan waren in het veld waren gigantisch geworden. Dit werd vooral veroorzaakt door het grote niveauverschil binnen de funklasse maar ook de zwaarte van het parcours. Met nog een half uur te rijden zou het een lange eindsprint worden naar de finish. Mijn tactiek was op rechte stukken letterlijk te sprinten en op klimmen ook zoveel mogelijk tijd te winnen. In afdalingen zou ik dan wat tijd kunnen verliezen.
Dit zorgde ervoor dat ik nog wat rijders kon inhalen. Uiteindelijk zag ik de vierde persoon 10 meter voor me de finish over gaan. Ik bleek als vijfde binnen te zijn gekomen.
Een dubbel gevoel. Met wat meer parcourskennis zou ik op het podium zijn ge?indigd. Maar met een vijfde plek ben ik ook heel erg tevreden. De benen waren erg goed, de korte klimmen lagen me lekker en de vorm was ook goed. Achteraf had ik met de wedstrijd zelf ook weinig geleden. Voor volgend jaar liggen hier dus nog wel wat mogelijkheden. Nu tijd voor twee weken rust en daarna een strak trainingsschema richting de eerst volgende wedstrijd.
