In het weekend van 29 en 30 juni stond er weer een mooi programma gepland rondom de skipiste in Landgraaf. Op zaterdag moesten de amateurs de een na laatste wedstrijd verrijden in de topcompetitie. Op zondag kon de funklasse aan de slag op een vernieuwd parcours.
Zaterdag
In de voorbereiding op de topcompetitiewedstrijd in Landgraaf had Bart al het idee dat er vooral veel te verliezen was in Landgraaf. Op dat moment stond hij 12e in de competitie. Ooit reed hij hier zijn eerste podiumplaats, maar in de latere edities werden de parcoursen steeds uitdagender. Dit, tezamen met de regen die in de nacht van vrijdag op zaterdag onophoudelijk bleef vallen, zorgde ervoor dat hij zijn zwaarste profiel monteerde; Nobby Nic.
Tijdens het inrijden op het parcours bleek het spiegelglad te zijn. In de afdalingen was corrigeren amper mogelijk waardoor het bij het induiken van de technische afdalingen een must was om de fiets al in de goede richting te zetten. De rest was een kwestie van laten schuiven en glijden om uiteindelijk met een beetje geluk de vaart erin te houden. De klimmetjes waren zeker zo listig. Een nieuwe klim was toegevoegd aan het parcours en dit werd gelijk tot de mooiste klim van Nederland bevonden door Bart. Het was echt op de grens van grip, stuurmanskunsten en gewichtsverdeling dat er omhoog gereden moest worden. Tijdens de tweede ronde inrijden, samen met Anco, bleek alles te rijden.
100 meter na de start moest het startveld beginnen aan de klim langs de skihal. Hier waren aardige geulen getrokken door de regen. De modder zorgde ervoor dat Bart in de klim al van zijn fiets af moest en tot boven moest rennen. Daarna bleek in het wedstrijdgeweld dat het parcours een stuk lastiger werd dan tijdens het inrijden. Het was glijden, glibberen en op de vreemdste plekken moest er uitgeklikt worden. Uit schaamte wilde hij uit de wedstrijd stappen maar gelukkig bleken de renners om hem heen ook veel moeite te hebben met het gladde parcours. Hij zakte gedurende de wedstrijd langzaam door het veld heen en kwam als 29e plaats over de eindstreep. In het begin van het seizoen zou hij hier tevreden mee zijn geweest, maar na de reeks mooie resultaten was dit onder niveau.
Zondag
Op het einde van de middag mochten Patrick en Ruud op een opgedroogd parcours hun kunstje vertonen. Beide mannen waren 3 weken terug ook gaan trainen rondom de skihal zodat ze al een aardig gevoel hadden bij het hoogteprofiel dat ze te lijf moesten gaan. Het startveld was zowel groot als sterk. Veel lokale renners, marathonrijders en wedstrijdfanaten die al meerdere podiums hadden bezet afgelopen seizoen. Tijdens het inrijden sloeg bij Ruud zijn ketting tussen zijn cassette en spaken. Gelukkig stond Bart aan het einde van de nieuwe klim te kijken en droeg Ruuds fiets naar de tent om daar het euvel vakkundig op te lossen.
Patrick zat in de eerste startklim heel knap mee vooraan in het veld. Dit was een veelbelovende start. Bart stond bovenaan de klim en moedigde hem aan, volhouden, bijblijven, etc. Uiteindelijk bleek Patrick gedurende de wedstrijd alleen maar harder en harder te gaan rijden. Hij lag al snel op een tweede plaats doordat hij over de technische afdalingen heen vloog en ook op de klimmen een mooi verzet kon rijden. Bart merkte dat het gat op de nummer 1 in het veld steeds kleiner werd. Van 20 seconden ging het al snel naar 10 seconden. Ineens bleek Patrick in de laatste ronde als eerste de kuipafdaling met de kombochten uit te komen. Patrick vertelde achteraf dat hij de nummer 1 hier in had gehaald en zijn opponent ging daarna vol in de achtervolging op Patrick. Hierbij overschatte hij zichzelf waardoor hij jammer genoeg zijn sleutelbeen brak.
Hierdoor kwam Patrick als eerste over de finish en stond zelfs alleen op de foto! Op een heel selectief rondje waar zowel het klimvermogen als het technische vernuft tot in het maximale op de proef wordt gesteld beleefde Patrick het hoogtepunt van zijn seizoen. Knap voor gereden, gestreden en getraind!
Ruud had bij de start wat moeite met zijn pedaal te vinden maar was toch redelijk goed weg. Onderaan de klim moest hij naar zijn binnenblad schakelen maar hij merkte dat de ketting niet mee wilde. Met de voet moest de ketting naar binnen worden gedwongen waardoor de eerste 30 man al voorbij kwam voordat de ?berhaupt begonnen was. Achterin het veld werd de afdaling niet zo lekker bedwongen wat voor wat oponthoud zorgde en er uitgeklikt moest worden. De eerste ronde was dan ook wat behelpen maar hij kon aan het eind van deze ronde wel afgerekend met de achterblijvers en reed hij verder een stabiele wedstrijd. Hier was helaas zijn vorm van de afgelopen weken niet in terug te zien en miste net de aansluiting met de top. In de middenmoot reed hij op een alleraardigst tempo zijn eigen wedstrijd. Technisch vlotte dit erg goed. Overal stuurde hij zonder al teveel moeite doorheen. Dit zorgde uiteindelijk ook voor een heel tevreden gevoel. Jammer genoeg kon hij het juiste verzet niet rondkrijgen in de klimmen, wat hij 3 weken geleden tijdens het trainen juist wel kon waardoor hij Anco, Bart en Patrick zelfs op de pijnbank kon leggen. Helaas is topvorm onderhevig aan de vorm van de dag waardoor hij genoegen moest nemen met een 21e plaats in een startveld van 39 man. Toch een prima middenmoot op een terrein wat we in Brabant niet kennen. Maar er had meer in moeten zitten.
