Streetrace Goirle: Bart Jacobs
Bart





Tijdens het vooruitblik op het seizoen schreef ik dat ik de streetrace Goirle ??n van de wedstrijden zou zijn waar ik mijn zinnen op had gezet. Wat dat betekende toen ik dat schreef? Werkelijk geen idee. Maar zeker niet dat, wat uiteindelijk het resultaat zou worden.

2de pinksterdag dus, de dag van de wedstrijd. Een heerlijk temperatuurtje van 28 graden. Prima temperatuurtje om te koersen dus! Op tijd de startbescheiden opgehaald om zo hopelijk nog wat rondjes te kunnen maken op het parcours voordat we zouden starten in de tweede manche.

De manches hielden in dat het startveld van 150 renners opgedeeld werd in 3 groepen. Die streden in 25 minuten om de eerste 15 plaatsen. Dan zouden ze zich klasseren voor de finale die een half uur zou duren.

In de eerste manche was er een hele sterke kopgroep. Voor mijn gevoel zouden de eerste 5 uit die manche ook strijden voor de podiumplaatsen die dag. De tactiek voor mij werd dus om zo hard mogelijk rijden in de tweede manche omdat er voor mijn gevoel in de finale toch niet zo veel te halen was. Misschien dat ik dan nog een manche zou kunnen winnen.

Eerste manche
Ik startte op de tweede rij. Ik kon kiezen achter wie ik ging staan. De rechterkant van het veld was voor mijn gevoel het sterkste dus ik besloot hier achter aan te sluiten. Dit zou wel betekenen dat ik in de eerste bocht aan de binnenkant zou zitten. Het startsignaal ging, de sprint voor de koppositie begon en 200 meter later kwam de eerste bocht eraan. E?n van de renners miste de bocht. Dit zorgde voor onrust en dat een groot deel van het deelnemersveld in de remmen moest.  Ikzelf zat aan de binnenkant en kon door. Ik lag na 2 bochten op de derde plek. Kwestie van vasthouden dus.

Op het rechte stuk nam ik de koppositie over met de bedoeling het gat op de achtervolgers met z?n twee?n te vergroten.  Dit werkte erg goed en ik kwam alleen te zitten nadat ik de renner achter me onderuit hoorde gaan op een voetgangersbruggetje die er door de gemeente ooit meer voor de sier was neergelegd dan dat deze praktisch nut had. Adviezen langs het parcours waren om te temporiseren omdat de finale er nog aan moest komen. Mijn idee was volop doorkoersen zodat ik me een foutje zou kunnen veroorloven. Met een ruime voorsprong uiteindelijk de eerste manche gewonnen. Op naar de finale! Voor mijn gevoel had deze manche me nog niet zoveel kracht maar des te meer zweet gekost. Afwachten dus.

Finale
De eerste plek in de tweede manche zorgde ervoor dat ik op de eerste rij mocht starten. Met de start uit de tweede manche nog in gedachten besloot ik om weer aan de binnenbocht te starten. Uiteindelijk kwam ik als vijfde te zitten en de leider van de wedstrijd kwam met een voorsprong de zandbak uit. Ik koos het wiel van Patrick Muurmans. Zou ik hem kunnen volgen deze finale, dan zou ik al erg tevreden zijn.

Op het smalle rechte stuk net voor de truck and go besloot Patrick in te halen en de leiding in de wedstrijd over te nemen. Ik en nog een Belgische renner konden volgen. Met drie?n draaiden we de asfaltweg op. Wind tegen. Dit was mijn sterke kant. Ik nam over en we snapten al vrij snel dat we elkaar hard nodig zouden tot aan de eindsprint. Overduidelijk was dat de Belgische renner in kwestie alleen zou gaan profiteren dus na elke bochtenreeks probeerde ik aan te zetten om in ieder geval hem eraf te rijden.

Uiteindelijk lukte dit pas in de laatste ronde. Patrick was een stuk sterker en we draaiden met z?n twee?n het laatste rechte stuk op. Ik schakelde op voor de eindsprint en kwam uiteindelijk als eerste over de streep!

Op de een of andere manier bleek vandaag alles te kloppen. Voor mijn gevoel moest de trainingsarbeid van de afgelopen winter en het vroege voorjaar zich deze maand gaan terugbetalen. Dat het nu al gebeurde bij de streetrace, en dan op deze manier, dat is niet te geloven! Ik hoop dat ik deze vorm vast kan houden tot ?t Hart van Gilze. Volgende week eerst nog de tweede bergrace op een erg gaaf parcours. Zeker de moeite waard om hiervoor de filmpjes in de gaten te houden!