Het was alweer twee jaar geleden dat we bij het NK in Zoetermeer waren gaan kijken naar onze eerste MTB wedstrijd. Nu twee jaar laten was het zo ver om dat gave parcours zelf te gaan berijden. Zal het niet te lastig zijn? Of is juist een top 20 notering mogelijk? Vandaag was het de dag om daar achter te komen.
Gelukkig was de start van deze wedstrijd pas om half 4. Dat betekende lekker uitslapen dus! De avond van te voren tot laat met vrienden op de bank gelegen. Starend naar de tv en het haardvuur met speciaal biertjes ertussen. Voor mij ranja, dat leek me wel zo verstandig! Maar of het dan nog een goede voorbereiding was op de wedstrijd dat zou moeten blijken.
Rond 11 uur uit bed gegaan en onder de douche gestapt. De afgelopen week best zwaar getraind en weer wat minder geslapen dus dat voelde ik wel. Om half 1 samen met onze Bart de auto instapte richting Zoetermeer. Er bleek in Zoetermeer een lange file te staan naar het terrein van Snowworld. Mooi dat we optijd zijn aangereden! Om twee uur waren we geparkeerd op de juiste plaats en konden we onze stuurbordjes gaan afhalen. Helaas was inrijden niet op de route zelf mogelijk dus hebben we maar het asfalt ernaast opgezocht. De heuveltjes die daar inzaten deden al behoorlijk pijn. Maar de spanning stond daardoor in ieder geval wel goed op de benen.
Om 7 over half 4 ging het startschot. We hadden eigenlijk te laat ingeschreven waardoor we met onze stuurbord nr 66 en 76 bijna achteraan moeten starten. Bart had al bekeken dat we aan de linkerkant moesten opstellen om goed de eerste bocht door te kunnen komen. En dat werkte aardig! Door het aanloop stuk over asfalt kon ik mooi een heel aantal plaatsen opschuiven. Om vervolgens de bredere gras strook op te schieten. De man voor me was iets te uitbundig gestart en liet een gat vallen met zijn voorganger. Gelukkig deed zich een gaatje op om erlangs te gaan en kon ik het gat dichtrijden. In de eerste ronde was het vooral opletten en kijken hoe de route liep. De klimmen waren kort maar stijl en de afdalingen technisch tot gevaarlijk. Oei.. dat was ik toch niet gewend. De klimmen liepen erg lekker. Heb de eerste ronde nog een man of 10 kunnen inhalen. Maar heb de afdalingen wat rustiger aan gedaan.
Net op het moment dat het lekker begon te lopen ging het bij de spaanbocht mis. Ik nam iets teveel risico, hing niet genoeg achterover, en gebruikte de verkeerde rem. Plof! Daar ging ik over mijn stuur. Gelukkig best elegante uitgevoerd en het publiek vroeg of alles goed was. Natuurlijk zij de adrenaline. En ik pakte snel mijn fiets en probeerde weer op te stappen. Jammer genoeg werkte de ketting niet mee en moest ik 5 plaatsen laten liggen voordat ik weer fietsend verder kon. Al fietsend de schade opgenomen maar het bleef bij een aantal schaafwonden.
Dan maar proberen terug te komen in de wedstrijd. Het duurde bijna een ronde voordat ik weer in het wiel van mijn voorgangers kon kruipen. Inhalen bleek lastig want de zijsteek begon goed op te spelen. Over de spieker hoorde ik dat onze Bart al als 5de over de meet was gekomen. Gaaf man! Dan gaf me weer moet en heb snel een gelletje naar binnen gewerkt en flink wat water gedronken. Maar dat viel op dit parcours niet mee me al die klimmen en afdalingen! Het laatste rondje kon ik nog ??n plaats goedmaken maar daar bleef het ook bij. Toen ik over de finish kwam hoorde ik luidkeels RUUDJ?H roepen. Dat was onze Bart die kennelijk niet veel geleden had met zijn wedstrijd. Zelf had ik dat wel.
Uiteindelijk bleek ik als 22ste over de streep te zijn gekomen van de 75 starters. Jammer van mijn val, en dus net niet in de top 20, maar toch was ik erg tevreden! Jammer dat dit voor ons alweer de laatste wedstrijd was van dit jaar. Terugkijkend bied het wel erg veel perspectief voor het komende seizoen. Voor nu dus de taak om goed de winter door te komen. De skeelers zijn al aangeschaft en met wat veldtochten en op de rollerbank moet dit wel gaan lukken. Op 26 februari 2012 staat weer de eerste wedstrijd op het program. De Classique d-Alphen! Kunnen we daar een potje gaan breken? We gaan het zien!
