Het is iets voor zes en ik kan het niet laten om nog een keer die snooze knop op de wekker in te drukken. Ik bereid me voor om mijn bed uit te gaan voor alweer de laatste Bergrace wedstrijd van dit jaar. Eens kijken wat de dag vandaag gaat brengen! Maar ow.. wat voelt het nog vroeg.
De voorbereiding liet het deze keer wat afweten. De avondjes stappen waren erg leuk, maar kosten me veel energie. Je zal maar 4x per week in de kroeg hangen zeg! Dat is pas topsport. Maargoed. Toch maar het bed uitgerold en naar de ontbijt tafel geslenterd. Een goed ontbijt is het halve werk dus daar ook maar even de tijd voor genomen. Vervolgens snel de spullen in de auto en opweg naar Lunteren!
We waren ruim optijd op de plaats van bestemming. Na het afhalen van de stuurbordjes de bidons weer op een strategische klim weg gezet. Wel zo fijn als je maar een bidon in je fiets kwijt kunt voor 150 min. Er was nog tijd over om een deel van de route te verkennen. Al snel bleek dat het een taaie wedstrijd zou worden. Het rondje had veel single track, alle soorten afdalingen en klimmetjes. Rustig starten was mijn tactiek voor vandaag.
In het start vak is het even wachten tot dat het parcours wordt vrij gegeven. Nog voor het startschot valt komen de eerste druppels al naar beneden gevallen. Droog starten was ons van boven dus niet gegund. Na het startschot ging de kudde van ongeveer 130 deelnemers het aanloopstuk van het parcours op. Ik heb er een heel aantal voorbij laten gaan. Dat was geen probleem wat er zaten er nog genoeg achter me.
Al snel bleek dat de regen de baan goed onderhanden had genomen en de modder vloog al snel rond de oren. Een van de eerste klimmetjes werd er voor me afgestapt waardoor ik ook van de fiets moest. Na de eerste ronde was het veld al wat uit elkaar getrokken en konden bijna alle klimmen op de fiets genomen worden. Het noordelijk gedeelte van het parcours was alleen erg nat zodat het soms zoeken was naar grip. Vooral de afdalingen in het losse zand waren uitkijken geblazen. Een afdaling was zo technisch dat ik hem iedere keer maar lopend nam. Hiermee verloor ik gelukkig niet zo veel tijd op de rijders die op de fiets naar beneden kwamen. Al waren er dat niet veel.
De derde ronde verloor ik even de aandacht en mijn voorwiel gleed weg in een bocht. De struik ernaast was zo vriendelijk om me op te vangen! Het rondje liep daarna niet echt lekker meer. Gelukkig wist ik me te herpakken. Tot het moment dat in mijn vierde ronde op de loopklim de kramp in mijn kuit schoot. Auw.. weer niet genoeg gegeten! Dan maar weer proberen door de kramp heen te trappen. Ik hoorde de bel al gaan voor de laatste ronde en stelde me daar op in. Net voor ik de start/finish passeerde werd ik ingehaald voor nr 1. Het drong niet echt tot me door waardoor ik de neiging had om nog een ronde te rijden! Dat werd me alleen verhinderd en toen mijn stuurbordje werd los geknipt drong het pas door. Ik ben al gefinisht!!
Vor mijn gevoel was ik deze keer ver achterin ge?indigd. Maar het bleek dat ik als 84ste over de meet was gekomen. Bij de top 100 dus! Ik vond het een mooie dag en een hele prestatie dat ik hem uit heb kunnen rijden. Want deze route was toch wel de zwaarste van al de bergrace’s!
