Dit weekend stond in het teken van de eerste Marathon van het jaar. De SKS Kellerwald Marathon was een jaar geleden nog onderdeel van de RWP cup en volgens insiders voorzien van een aantal slopende klimmen. Een mooie voorbereiding voor het Marathon seizoen dus!
De wedstrijd startte pas op zondag half 10. Maar vanwege de enkele reistijd van 4 uur is het Team op zaterdag al rond een uur of 3 aangereden richting Duitsland. Nadat we vakkundig onze 3 teamfietsen achterop de auto hadden geknoopt reisden we af naar het hotel in Gilserberg. Daar aangekomen wachtte een gezelschap van collega bikers ons al op en gingen we het dorp in voor een heerlijke Duits/Italiaanse pizza en een goed glas wijn. Die avond maakte we het niet al te laat want de volgende morgen moest er al vroeg weer ingeschreven worden voor de 80Km Marathon.
Het inschrijven ging vrij vlotjes. Robin-Jan kon zijn naam niet vinden op de lijst met 1500 inschrijvingen. Maar met een vraagje aan de organisatie was zijn inschrijving toch goed doorgekomen en waren we alle drie voorzien van onze start bescheiden. Na in het dorp een beetje rond te hebben gereden zochten we een plaatsje in het startvak. Man wat een drukte en gezelligheid!
Na de nodige aanmoedigingen van de wedstrijd commentator mocht het startveld gecontroleerd vertrekken. De start begon met een rondje rond de kerk achter een auto. Na de tweede keer de start gepasseerd te hebben werd het parcours vrij gegeven voor de echte start.
De eerste meters waren nog vrij vlak maar al snel kwam de eerste klim in zicht. Dat was wel weer even wennen zeg en heel wat anders dan de viaducten en heuveltjes in het Nederlandse. Nadat we ieder op eigen tempo omhoog gereden waren werd ook de eerste afdaling een feit. Door de vele regenval van de laatste dagen was deze afdaling omgetoverd in een grote blubberglijbaan voorzien van losse stenen en afgewaaide takken. Gelukkig hadden Ruud en Bart voor de wedstrijd nog van wielset gewisseld met wat meer profiel. Robin-Jan had het bij zijn racekings gelaten maar kwam daardoor de eerste afdalingen erg lastig beneden. Het rondje was verder niet echt heel erg spectaculair maar door de omstandigheden een aardige aanslag op materiaal en mens.
De grasklim bij de skihelling was de eerste ronde maar net naar boven te rijden. Veel rijders moesten er van de fiets. De overige afdalingen lagen er een stukje beter bij. Dit waren vooral de bredere grindpaden waar nog behoorlijk de snelheid erin gehouden kon worden. Na een km of 30 kwam de laatste klim opduiken van het rondje. Met een stijgingspercentage van boven de 15% en de losse stenen als ondergrond was het echt een sloper voor de benen. Al snel ging de ketting op het kleinste blad en was het een kwestie van blijven draaien om boven te komen. Eenmaal boven ging het met een bocht naar rechts over naar een klim van 8% maar dat voelde in vergelijking haast aan als een vlakke weg. De afdaling die volgde was weer wat vettig maar het glibberen hadden we inmiddels wel redelijk onder de knie. Daarna nog de laatste kilometers tussen de weilanden door waar met Bart op kop, ondanks de forse tegenwind, het gas er even goed op ging waarna we de tweede ronde ingingen.
De tweede ronde ging ieder zijn eigen weg. Bart had nog energie genoeg over en gooide het tempo omhoog. Robin-Jan had in het begin van de tweede ronde even een dip en ging bij Ruud op sleeptouw. Een kilometer of 10 voor de finish begon het bij Robin-Jan goed te draaien en hij reed op dat tempo naar de steep. Net voor de finish had Ruud weer zicht op Robin-Jan en kwam met 2 plaatsen achterstand over de streep.
Voor de eerste marathon mogen we zeker niet klagen over de uitslag. Bart had nog een aantal plaatsen naar voor kunnen opschuiven als hij vanaf het begin alleen was gaan rijden. Maar omdat we niet wisten wat we konden verwachten hadden we expres de eerste ronde samen gereden. Het was dan ook een leerzame marathon die door de omstandigheden erg zwaar was. Een erg goede test dus voor zowel materiaal als tandvlees. Op naar de volgende wedstrijden!
