De benen voelde de ochtend na de tijdrit van gisteren niet slecht aan. Vandaag stond het hart van Gilze op het programma. Ik hoopte bij de eerste 5 te eindigen. Er stond veel familie aan de kant van het parcours dus aan de aanmoediging kon het zeker niet liggen.
Tijdens het inrijden voelde ik toch zeker wel de inspanning van de vorige dag. Vooral wanneer er spanning op de benen kwam te staan was het gevoel minder dan dat ik gewend ben. Desalniettemin mocht ik niet klagen.
Om 13.00 hebben we nog 2 rondjes op het parcours gereden. Eigenlijk 1 rondje teveel want dit zorgde ervoor dat ik vrij achteraan startte. Toeval wilde wel dat ik achter Joris startte. Dit was de kampioen van vorig jaar en dus de te kloppen man. Hij reed voor D?n Brooij en was dus daarmee absoluut onze grote concurrent.
Het parcours bestond uit klinkers, verkeersdrempels en linke bochten. Achterin het peloton ging het dan ook veel te zacht. Ik moest zien om zo snel mogelijk voorin te komen zitten, het liefste bij de eerste tien. Na twee rondjes zat ik op een goede positie voorin het peloton. Ik koos weer het wiel van Joris. De eerste 20 minuten heb ik hem vooral gevolgd en wanneer hij weg wou springen meegegaan en vooral geen werk voor hem verzetten. Dit zorgde voor hem voor nogal wat frustratie. Hij wilde dat ik zou rijden maar ik had hele andere plannen. Ik had de benen niet om mee te gaan in een kopgroep. Dus het het plan was om de boel bij elkaar houden en te gokken op de eindsprint.
Na de 20 minuten ging het lastiger. Ik moest lossen uit het peloton en zelfs uit de achtervolgende groep en bungelde hier ergens achter. Het veld was inmiddels al flink uitgedund. Toen zag ik dat het peloton elkaar aan zat te kijken en dat het tempo voorin dus inzakte. Ik zette nog 1 keer aan en kwam uiteindelijk weer achter de achtervolgende groep te hangen en die hadden op hun beurt het peloton ingehaald. Hier ben ik weer even op adem gekomen.
Toen zag ik dat er nog 3 rondes te rijden waren en langzaam kon ik wat naar voren kruipen. Ik zat weer bij de eerste 15 man. Het kijken naar elkaar ging door en het zou uitdraaien op een massasprint. De uiteindelijke winneer sprong in het laatste rondje weg en sloeg een gat.
De laatste bocht, ik had een goede positie en bereidde me voor op de eindsprint. Iemand sprong uit de groep en trok hem aan, voor mijn gevoel te vroeg maar ik kon goed in zijn wiel blijven. Daarna was het mijn beurt om de sprong te maken. Juist op het moment dat ik uit het wiel van de voorganger kwam, werd ik afgesneden. Dit haalde de snelheid uit mijn sprint en ik kwam achter wat andere renners te zitten.
Ik zette nog een laatste keer aan, haalde een paar man in en kwam uiteindelijk als 6e over de streep. 2 plaatsen lager dan wat ik eigenlijk verwachtte maar toch zeer tevreden. Er waren sterkere deelnemers dan bij het kampioenschap van Gilze en Rijen en ook het parcours was veel zwaarder. Op de helft van de wedstrijd had ik het gevoel dat ik moest lossen en toch zeer goed hersteld. Verder ook inbreng gehad op het verloop van de wedstrijd en nog meegedaan aan de eindsprint. Niet slecht voor de tweede wedstrijd. Eerst nog een paar weken op vakantie en dan uitkijken naar de volgende.
