De zenuwen lieten van zich horen de ochtend voor het kampioenschap van Gilze en Rijen. De eerste wedstrijd op de weg, de eerste wedstrijd met bekend publiek en de eerste wedstrijd waar ik niet om 6 uur mijn bed uit hoefde.

Zondag ochtend kwart voor 6. Mijn wekker melde me subtiel dat het tijd was om wakker te worden en me klaar te maken voor de 150 minuten race in Oosterbeek. Toch kon ik het niet laten om mijn wekker nog ??n keer af te drukken. 10 minuten later ging het sein dat het toch echt tijd werd. Slaperig dat ik nog was toch maar mijn fietsbroek aangetrokken, hartslag meter omgedaan en me voorzien van een zweetshirt. Op naar een stevig ontbijt! Bart was al druk het brood voor die dag aan het smeren. Met een volle maag de fietsen en kleding achter in de auto geladen en om 7 uur begon onze reis naar het noorden.

De bergraces zijn een reeks van vier. Deze keer stond de derde van die reeks op het programma. De eerste heb ik helaas moeten missen omdat ik me simpelweg niet had ingeschreven en uberhaubt nog niet wist dat de bergraces bestonden. De opzet van deze editie in Oosterbeek was dezelfde als in Arnhem. Ik wist dus al wat me te wachten stond.

Om 6.00 stond de wekker. Gelukkig ben ik de vorige avond vroeg naar bed gegaan en ben ik erg snel in slaap gevallen. Ik voelde me prima in de ochtend. Na een goed ontbijt van een bord brinta, een bord cornflakes en wat fruit, om 7.00 aangereden richting Arnhem. Rond 8.15 kwamen we aan. We konden 50 meter van de start finish parkeren. Dat is het voordeel van op tijd zijn. Om half 9 het stuurbord en de mylaps pro chip opgehaald. Terwijl ik aan het wachten was in de rij die stond voor de balie merkte ik dat de zenuwen aardig begonnen op te spelen. Zou ik het geweld bij kunnen houden? Hoe zou de start gaan? Zou het materiaal het heel houden?

De voorbereiding die vooraf ging aan deze wedstrijd op 16 Januari was niet optimaal te noemen. In de maanden November, December en Januari had ik maar 240 kilometers weggetrapt waarvan December een rustmaand was. De langste afstand die in deze maanden verreden werd was 40 kilometer. Dit was dus alles behalve boven recreatief te noemen.